بسم الله الرحمن الرحيم

Çağ-Çağ barajı (Nusaybin)

Şehvet ne kadar olursa, ona uymamaktaki sevap da o kadar çok olur. Bundan daha kuvvetli şehvet (arzu) yoktur. Fakat bu şehvetin arzusu çirkin olup, duyulmasında rezil ve perişan olacağından insan korkar.

Umumiyetle insanların buna yaklaşmamaları ya acziyetlerinden, ya korkularından veya utanmalarından, yahut da para ve mallarını muhafaza bakımındadır. Bunlardan ötürü bu arzusunu yapmayana sevâb verilmez. Zîrâ bunlar dünyaya aittir. Şeri’ate uymak değildir.

Günah sebepleri kendinde bulunmamak saâdettir. Keşke, bütün günâhlar ve kötülükler böyle bir sebeple yapılmamış olsa. Ama bir kimse bu harâmı yapabilecek olsa, hiçbir mâni de bulunmasa yalnız Allah rızası için buna yanaşmasa onun sevabı çok fazladır.

Böyle bir kimse, kıyâmet’te Arş-ı ilâhinin gölgesinde bulunacaklarından olur. Onun derecesi Yûsuf (aleyhisselâm)’ın derecesi gibidir. Bu hususta onun imamı ve rehberi Yûsuf (aleyhisselâm ) dır.

Süleymân ibn Yesâr (r.a.) çok güzel bir delikanlı idi. Bir kadın kendini ona teslim etmek istedi. Kadından kaçtı ve sonra;

Dedi ki:

-“Yûsuf Aleyhisselâm’ı rüyada gördüm. Siz Yusuf musunuz?” dedim.

-“Evet, ben o Yusuf’um ki, niyet ettim, sen o Süleyman’sın ki niyet etmedin.” Buyurdu.

-“O (kadın), and olsun ona niyyeti kurmuştu. Eğer Rabbinin bürhanını görmemiş olsaydı (belki Yûsuf da) onu kasd etmiş gitmişti..) Yûsuf Sûresi/ 24. Ayet-i Kerîmesi buna işarettir.

Yine aynı Süleymân (r.a.) der ki:

-“Hacca gittim. Medine’den çıkınca Ebvâ denen yere gittik. Arkadaşım, bir şey satın almaya gitti.

Arablardan ay yüzlü bir kadın gelip bana;

-“Ver.” dedi.

Ekmek istiyor zannettim:

-“Bir torban var mı?” dedim.

Kadın:

-“Onu değil, kadınların erkeklerden istediğini istiyorum, dedi.

“Başımı yakamın içine çektim, ağlamaya başladım, o kadar ağladım ki, o kadın geri döndü.”

Arkadaşım gelince, ağlamış olduğumu anladı ve:

-“Bu ne hâldir?” Dedi.

Ben de:

-“Çocuklarımı hatırladım, gözlerim doldu, onun için ağlıyorum.” Dedim.

-“Sen şimdi bir işten kurtuldun. Sana bir şey olmuştur. Bana anlat.” Dedi.

Çok fazla ısrar edince anlattım,

O daha çok ağladı.

-“Sen niçin ağlıyorsun?” dedim.

Arkadaşım:

-“Senin yerine ben olsaydım, senin gibi yapamayacağımdan korkardım.” Dedi.

Mekke’ye gidip tavaf ve sa’y yaptık. Bir odada oturduk. Uyuya kaldım. Gayet güzel, parlak yüzlü güzel kokulu ve uzun boylu bir kimse gördüm.

-“Sen kimsin?” dedim.

-“Yûsuf’um.” Dedi.

-Yûsuf-ı Sıddık mısın?” dedim

-“Evet.” Dedi.

-Mısır âzizinin karısı ile (züleyhâ) ne şaşılacak bir hikâyeniz vardı!” dedim.

Yusuf (a.s.):

-“Senin arâbî (köylü) kadınla olan hikâyen bundan daha çok şaşılacak bir hikâyedir.” Buyurdu.

Kimya-yı Saadet (İmam- Ğazali)

Allah-u Teala hazretleri (c.c.) bizleri ve sizleri Şehvetin şerrinden korusun. Amin….

Fuad Yusufoğlu