بسم الله الرحمن الرحيم

ONUNCU KAİDE:

Anlatırlar ki;

Ebu Cafer halife idi. Hiyanet eden bir kimsenin öldürülmesini emr etti. Mübarek ibn Faddale (r.a.) orada idi.

Dedi ki;

-“Ey Emirel- mü’minin, önce Resulullah (aleyhisselatu veselam)ın bir hadisi şerif’ini benden dinleyiniz.”

Halife Ebu Cafer:

-“Peki söyle.”dedi.

Mubarek ibn Faddale (r.a.) buyurdu ki;

Hasan-el Basri (r.a.) bildiriyor;

Resulullah (a.s.v.) buyurdu:

-“Bütün insanların bir meydanda toplandıkları kiyamet günü bir ses duyulur ki; ’Allah-u Teala (c.c.) ın in’dinde kudreti olan ayağa kalksın. İnsanlara afv ile muamale edenden başkası kalkamaz.”

Bunun üzerine halife:

-“Dokunmayın, onu afettim.”dedi. kızgınlığın çoğu kendilerine dil uzatmaktan gelirdi.

İsa (aleyhisselam) ın Yahya (aleyhisselam) a:

-“Sana bir kimse bir şeyi doğru söylerse şükr et. yalan söylerse daha da şükr et. Zira amel defterindeki sevab zahmet çekmeden artar.Yani o kimsenin ibadetlerini sen hiç zahmet çekmeden senin defterine aktarılır.”

Ali Bin Hüseyin (radiyallah-u anhuma) bir gün mescide gitti. Bir kimse kendisine sövdü. Hizmetçileri söveni dövmek istediler.

Ali bin Hüseyin (r.a.) Buyurdu;

-“Ona dokunmayın!”

O kimse’ye de:

-“Bizim hakkımızda bilmediğin şeyler çoktur. Sizin bizim yardımımızla görülecek bir işiniz var mıdır?” buyurdu.

Söven adam utandı. Ali Bin Hüseyin (radiyallah-u anhuma) ona bir elbise verdi. Ve yanındakilere, o kimseye bin dirhem gümüş vermelerini söyledi.

O adam olduğu yerde kaldı ve:

-“Bu kimsenin peygamber evladı olmasına şahidlik ederim.”dedi.

Yine ondan bildirilir ki;

İki defa kölesini çağırdı. Kölesi cevab vermedi

Ali Bin Hüseyin (Radiyallah-u anhuma):

-“Çağırdığımı duymadın mı?”

Köle:

-“Duydum.”dedi.

Ali bin Hüseyin (radiyallah-u anhuma):

-“Niçin cevab vermedin?” buyurdu:

Köle:

-“Senin güzel ahlakına güvenerek bana kızmayacağını bildiğim için.”dedi.

Ali Bin Hüseyin (Radiyallah-u Anhuma):

-“Allah-u Teala (c.c.) ya şükürler olsun ki, benim kölem benden emindir.”buyurdu.

Ebu zer (radiyallah-u anh) ın kölesi bir koyuınun ayağını kırdı.

EbuZer (radiyallahu anhu):

-“Niçin kırdın?”deyince

Kölesi:

-“Seni kızdırmak için, bile bile kırdım.”dedi.

Ebu Zer (radiyallahu anhu):

-“Ben de sana öğreteni, yani şeytan (aleyhil’lanet) ı kızdırayım.” Buyurdu. Ve o köleyi azad eyledi.

Bir kimse kendisine sövdü.

Buyurdu ki:

-“ Ey civanmerd! Benimle cehennem arasında tehlikeli bir geçit vardır. O geciti aşarsam senin bu sözüne kızmam. Aşamazsam, dediğinden de daha aşağıyım.”

Kmya-yi Saadet (İmam-i Ğazali)

Allah-u Teâla hazretleri (c.c.) bizleri ve sizleri her zaman için kendi nefsine hakim Olan kullarından eylesin. AMİN…

Fuad Yusufoğlu