بسم الله الرحمن الرحيم

Bahçemden Güneşin batışı (Nusaybin)

Ebu Bekir bin Abdullah Müzeni (r.a.) der ki :

-”Bir kasap vardı. Komşusunun cariyesine aşık idi. Bir gün cariyeyi bir köye gönderdiler. Kasap arkasından gidip ona asıldı.”

Cariye:

-”Ey delikanlı senin beni sevdiğinden daha çok ben seni seviyorum. Fakat Allah’u teala (c.c) Hazretlerinden korkuyorum.” dedi

Kasap:

-”Sen korkuyorsun da, ben niçin korkmiyeyim ?” deyip tövbe etti .

Ve geri döndü.

Yolda çok susadı, susuzluktan ölecek gibi oldu. Zamanın peygemberinin bir iş için bir yere gönderdiği bir kimse, o kasabın yanına geldi.

-”Sana ne oldu ?” dedi.

Kasap:

-”Hararetten öyle oldum.” dedi.

-”Gel dua edelim de, Allah’u teala hazretleri (c.c) bir bulut göndersin, başımızın üzerinde olsun, öylece şehre gidelim. dedi.”

Kasap:

-”Benim hiç bir hayırlı işim yoktur. Sen dua et bende Amin diyeyim.” dedi .

Öyle yaptılar. Bulut geldi başlarının üzerinde durdu. Birbirlerinden ayrılacakları yere kadar, bulut başlarının üzerinde olduğu halde gittiler. Sonra bulut Kasabın başı üzerinde kaldı.

Bunu gören peygember habercisi,

-”Ey delikanlı sen demedın mı ki, benim hiç bir hayırlı amelim yoktur. Şimdi bulut seninle geliyor. Bana halini anlat “deyince

Kasap;

-”O cariyenin sözü üzerine yaptığım TÖVBE hariç, hiç bir şey bilmiyorum.” dedi .

Peygember habercisi de

-”Evet böyledir, tövbesi kabul edilen bir tövbekar gibi, Allah’u Teala (c.c.) nın indinde makbul kimse yoktur.”dedi….

Kimya-yı Saadet (İmam-i Ğazali)

Allah’u teala hazretleri (c.c) bizlerin ve sizlerin tövbeleri kabul edilen tövbekar kullarından eylesin. AMİN….

Fuad Yusufoğlu